Bakırcılık tarihi açısından Tokat ilinin ayrı bir öneme sahip olduğu bilinmektedir. Evliya Çelebi Seyahatnamesi’nde Tokat bakırcılığı ile şehirde imal edilen mutfak ürünlerinin kalemkar işi olmaları sebebiyle Kastamonu, Belgrad ve Bosna’da işlenme ihtimalinin olmadığına vurgu yapmaktadır (Yeramisos,2021). Diğer yandan Tokat ilindeki bakır işçiliğini Tournefort da överek; Tokat’ın asıl büyük ticaretinin bakır kap kacaklar alanında tencereler, taslar, fenerler, şamdanlar olduğundan bahsetmiş ve çok iyi işlenen bu eşyaların İstanbul ve Mısır’a gönderildiklerine dikkat çekmiştir.
Bakırcılığın Tokat’ta bu denli gelişmesinde 16. yüzyılda başlayarak üç asırdan fazla bir süre maden tasfiye faaliyetlerini sürdürmüş olan Tokat Kalhanesi büyük öneme sahiptir. Osmanlı Devleti’nin Anadolu topraklarında var ettiği ve asırlar boyunca hizmet eden bu Kalhane’nin şehirde aktif bir bakır madeni olmamasına karşın Gümüşhane, Kastamonu Küre, Ergani ve Keban madenlerinde nakledilen bakırları işlediği bilinmektedir. Tokat Kalhanesini besleyen en önemli bakır madeni ise Ergani olmuştur. 1793 yılında gelindiğinde ise Tokat dışında bakır tasfiyesi yapılmaması için kalhanelerin tamamı yıktırıldığı bilinmektedir (Aras, 2019).
Tokat kalhanesi, bakırcılık sanatı ile meşhur olan Tokat bakırcı esnafına da hammadde sağlayarak iç piyasanın da ihtiyaçlarını gidermesi bakımından ayrıca önemli bir göreve sahip olmuştur. Bakırcılık sanatının muhtevasında birçok bakırdan yapılmış ya da bakır içeren alet mevcuttur, özellikle mutfak eşyaları, tencere, tabak ya da ev aletleri, şamdan, fener bunlara örnek olarak gösterilebilir (Aras, 2019).
Tokat bakırdan mutfak eşyalarıyla da oldukça zengin bir yapıya sahiptir. Tokat Belediyesi Şehir Müzesi’nde bakır ürünler ile ilgili geniş bir koleksiyon bulunmaktadır. Bu koleksiyonda bulunan mutfak araç gereçleri kullanıldıkları amaca göre çeşitlenmektedirler. Örneğin yağ ya da bal gibi sulu gıdaların naklinde kullanılan debbeler, yemeklerin ısıtıldığı kapaklı ve kapaksız türleri olan sahanlar, kulplu ve geniş ağızlı bir nevi kova olan bakraçlar, su içmek için kullanılan kâse ve taslar, haşlanmış yiyeceklerin sıvılarını süzmek için kullanılan kevgirler, çok miktarlarda yemek pişirmeye yarayan kullanıma göre ebatları büyüyen ya da küçülen kazanlar (aşurma ve kuzu kazanları), pilav servisi için kullanılan leğenler, siniler, güğümler, ibrikleri cezveler gibi birçok eşya endüstrinin getirdiği çeşitlilikle (plastik, krom, çelik, vb.) gelen farklı ürünlerin pazara girmesine kadar kullanılmıştır (Boşdurmaz, 2021).