Tokat ilinde tarih boyunca süren seramik üretimi Osmanlı Devleti’nin hakimiyeti altında olduğu 15.yy ve 20. yüzyıllarda da devam etmiştir. 19.yüzyılda ise şehirde seramik üretiminin daha da ileri bir noktaya geçerek gelişmesi ile Tokat mutfağında seramik ürünlerinin yaygınlaşmasını beraberinde getirmiştir (Erez, Marçelli, 2013).
Tokat ve çevresinde tarım ve hayvancılık sektörünün gelişmesi yöre halkının çok çeşitli kışlık ihtiyaçlarını yaz aylarından hazırlanmasına zemin hazırlamaktadır. Anadolu’nun diğer illerine kıyasla çok daha fazla çeşitte saklanabilir gıda hazırlayabilmesi, bunların değişik kaplarda muhafaza edilmesini gerekli kılmıştır. Pekmez, turşu, bal, sirke, şarap, salça, yaprak, reçel, marmelat, tereyağı gibi birçok ürün bölgede çeşitli biçimlerde kaplarda hazırlanmış, saklanmış ve taşınmıştır (Erez, Marçelli, 2013).
Şehrin gastronomi kültüründe önemli yer tutan seramik ürünleri, tek kulplu testi, iki kulplu kapaklı küp, dört kulplu küp, sekiz kulplu küp, çok kulplu küp, demlik, testi, bardak ve tas olarak sıralanmaktadır. Seramikleri kullanım amaçlarına göre sınıflandırıldıklarında, tek kulplu veya çift kulplu seramik testilerin su ve şarap muhafazasında; kapaklı seramik kapları pekmez, yoğurt, üzüm yaprağı, tereyağı ve salça muhafazasında; kapaklı küçük kapları baharat ve tuz muhafazasında; iç kısmı ya da ağız kısımları sırlanmış küpleri tereyağ; içi ve dışı sırlanmış küpleri salamura yaprak, şarap ve sirke; içi ve dışı sırlanmamış küpleri içme suyu muhafazasında, küçük içi sırlanmış küpleri çökelik; büyük içi sırlanmamış küpleri ise hububat saklanmasında kullanıldıkları bilinmektedir (Erez, Marçelli, 2013).